Zgodnie z planem strona ma nowy wygląd, niniejszym również poszerzyliśmy działalność usługową o:
- Usługi poligraficzne do formatu A-3
- Ksero kolorowe do formatu A-3
OFERTA
Nasza Oferta
o powierzchni 8.136 metrów kwadratowych przy ul. Słowiańskiej, zmieniono lokalizację budowy nowego kościoła Dużej pomocy w załatwieniu spraw administracyjnych udzielił wrocławski kardynał Adolf Bertram . 7 III 1928 r. rada parafialna wybrała 6-cio osobowy komitet budowy nowej kaplicy , który postanowił , że oprócz kościoła zostanie wybudowana też ochronka dla dzieci (sierociniec ) i ośrodek dla sióstr zakonnych .Wszystko to miało być wybudowane w zwartej zabudowie . Na konto budowy nowej kaplicy kardynał A. Bertram przekazał kwotę 12.000 marek , a taką samą kwotę przekazało wrocławskie Stowarzyszenie im. Św. Bonifacego . 24 IX 1928 r. odbyła się uroczystość położenia kamienia węgielnego .
Po odśpiewaniu przez chór kościelny kantaty J.S. Bacha '' Tobie , Tobie , Boże pragnę śpiewać
'' ( Dir, Dir , Jehowa , will ich singen ) , ksiądz Jaitner z Gilowa ( Girlachsdorf ) liczący 88 lat ,
w asyście księdza Kretschmera z Pieszyc i bielawskiego proboszcza Augustyna Kinschera wmurowano i poświęcono kamień węgielny w ławę fundamentową . Obok kamienia węgielnego została włożona szkatułka ze stosownym na tą okazję dokumentem . Z jego treści wynika , że kamień węgielny wmurowano za pontyfikatu Piusa XI , a kardynałem wrocławskim był Adolf Bertram . W tym czasie prezydentem Rzeszy był feldmarszałek Paul von Hindenburg , burmistrzem miasta był Max Tischner , a kolatorem kościoła katolickiego w Bielawie był pan na Roztoczniku , hrabia von Seidlitz - Sandrecki . W 1926 r. w katolickiej szkole podstawowej przy ul. Polnej ( Bielawa Górna ) w szkole 6 - cio klasowej naukę pobierało 207 uczniów , lekcji udzielało im sześciu nauczycieli katolickich . W trakcie roku szkolnego z lekcji religii zrezygnowało 29 uczniów . Do tej szkoły na lekcje uczęszczało 5 uczniów wyznania protestanckiego .
W Bielawie średniej była jedna sześcioklasowa szkoła podstawowa , gdzie naukę pobierało 178 uczniów . Szkoła była obsługiwana przez pięciu katolickich nauczycieli . W trakcie roku szkolnego z lekcji religii zrezygnowało 6 - ciu uczniów . W Bielawie Dolnej w sześcioklasowej szkole podstawowej naukę pobierało 188 uczniów katolickich . Lekcje prowadziło 6 nauczycieli katolickich . W trakcie roku szkolnego z lekcji religii zrezygnowało 22 uczniów . W tym okresie w Bielawie mieszkało ok. 18.000 mieszkańców , z czego ok. 53 % , to kobiety . W Górnej części miasta zamieszkiwało 1.590 katolików . Budowa nowej kaplicy posuwała się szybko naprzód , mieszkańcy tej części miasta wspomagali komitet budowy darmową pracą , zaś przedsiębiorcy budowlani bezpłatnie oddawali materiały budowlane ( np. cegłę , drzewo itp. ) . I tak w dniu 7 X 1929 r. podczas uroczystej Mszy św. celebrowanej przez proboszcza parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Bielawie , księdza Augustyna Kinschera , w asyście księdza Kotzura z Pieszyc oraz księdza Elsnera , wyznaczonego na pierwszego rektora - kuratusa świątyni ( pierwszego proboszcza ), poświęcono nową świątynię . Obecny na uroczystości był również sędziwy , 89 - letni ksiądz Jaitner z Gilowa oraz starosta dzierżoniowski , hrabia Dagenfeld . Do nowo wybudowanej kaplicy przylegał lokal mieszkalny dla pięciu sióstr zakonnych Nowo poświęcona kaplica była ozdobą tej części miasta . Projektant , Emil Volker formą architektoniczną połączył dostojeństwo Kościoła z nowoczesnością i funkcjonalnością ( wybrano jeden z jego sześciu projektów ). Trzy bogato zdobione , mieniące się kolorami okna , od podłogi sięgające stropu , zaprojektowane przez artystę - malarza Haasego z Wrocławia pozostają tłem i właściwą oprawą ołtarza .
Małe organy ustawione na emporium ( balkonie ) wyglądały jakby stworzone dla wnętrza kaplicy . Proboszczem - kuratusem jest kapelan ks. Elzner , który pełni tę funkcję do 1933 r. Jego następcą jest ksiądz - kuratus Schramm ( 1933 - 1937 ). Druga połowa lat trzydziestych to okres fizycznej likwidacji Żydów , jako głównych wrogów ideologii narodowo - socjalistycznej , a jedyną legalną partią stała się nazistowska NSDAP .
Jeszcze w 1932 r. w Bielawie mieszkało ośmiu mieszkańców , podających jako narodowość - żydowską . Sześć lat później nie było żadnego . W tak trudnym okresie proboszczem parafii był ksiądz Rock ( 1937 - 1939 ) . Mieszkańcy miasta czują oddech wojny , dlatego też kościół jest dla nich miejscem nie tylko modlitwy , ale również zadumy . Młodzi mieszkańcy miasta wcielani są w szeregi Wehrmachtu . Pod koniec sierpnia 1939 r. w Dzierżoniowie mieści się sztab IV Floty Powietrznej '' Południowy Zachód '' , pod dowództwem gen. Loehra . Wszystkim było wiadomo , że wojna jest nieunikniona . W latach 1939 - 1947 proboszczem parafii jest ks. Mutke . Okres drugiej wojny światowej , to ciężkie chwile dla mieszkańców miasta . Pojawiają się pierwsze nekrologii o poległych za III Rzeszę . Już w 1940 r. pojawiają się w Bielawie pierwsze obozy z jeńcami wojennymi . Tutaj byli osadzeni obrońcy Westerplatte . W budynku Liceum Ogólnokształcącego umieszczonych było 500 Żydówek z Bułgarii . W budynkach prewentorium przebywali na leczeniu sanatoryjnym najlepsi lotnicy Luftwaffe . Przed księdzem proboszczem stanęły nowe wyzwania , w mieście pojawili się cudzoziemcy , najpierw jeńcy wojenni ( np. obrońcy Westarplatte ), a następnie więźniowie obozów koncentracyjnych , obozów pracy . Tysiące robotników przymusowych wykonujących niewolniczą pracę na rzecz III Rzeszy , różnorodność kultur i języków . Różnorodność potrzeb religijnych , a oprócz tego osobiste tragedie rodzin poległych na frontach II wojny światowej mieszkańców miasta .
Do sierocińca w Bielawie , którym opiekowały się niemieckie - katolickie siostry zakonne , przywożone są sieroty z wielu krajów Europy . Tak wspomina ten okres Pan Henryk Langowski ( mieszkaniec Bielawy ) : '' Przywieziono mnie do Bielawy w 1943 r. z Królewca , roczną sierotę ''. Po przejęciu w 1946 r. Domu Dziecka przez polskie siostry zakonne , które przybyły z Krakowa , wystawiono mi dokumenty na nazwisko Henryk Langowski . Dlaczego takie , nie wiem . Pamiętam , że siostrą przełożoną była siostra Laurencja Jabłońska . Siostra Aniela prowadziła pralnię , siostra Łucja - kuchnię , zaś siostry Józefa i Monika opiekowały się nami ''. Jest maj 1945 r. mieszkańcy miasta wiedzą , że wojna jest przegrana , chociaż miasto nie odczuło uciążliwości wojny , nie było zniszczeń wojennych . 7 V 1945 r. niemiecki burmistrz miasta , Kurt Gerstenberger rozwiązuje Zarząd Miasta , a przed gmachem Urzędu Miejskiego płonie wielkie ognisko . To płoną tajne akta Urzędu . 7 V 1945 r. - to dzień kapitulacji faszystowskich Niemiec. Następnego dnia do miasta wkraczają oddziały radzieckie pod dowództwem majora Popowa , który zostaje powołany na komendanta miasta . Jego decyzją w mieście rozlokowani są żołnierze rosyjscy ( i tak w obecnym budynku Liceum zakwaterowani zostali oficerowie , a w byłych kinach '' Ludowe '' i '' Słowianin'' szeregowi żołnierze tej armii ) . Z jego rozkazu pierwszym powojennym burmistrzem miasta zostaje niemiecki komunista Hermann Muller ( był burmistrzem 14 dni ). 22 VI 1945 r. pierwszym po wojnie polskim burmistrzem został Franciszek Zwolski . Po ponad sześciu wiekach Dolny Śląsk wraca do Polski . Zaczyna się tworzyć administracja państwowa . Wielkim zaskoczeniem dla mieszkających w Bielawie Niemców była samobójcza śmierć rodziny Dierigów pod koniec czerwca 1945 r. W Bielawie osiedlają się wracający z frontu weterani wojenni , przybywają przesiedleńcy ze wschodnich i centralnych stron Polski . Prymas Polski , kardynał Augustyn Hlond wraz z Episkopatem Polski budują na Ziemiach Odzyskanych początki administracji kościelnej . Administratorem Kościoła na tych terenach zostaje ks. Infułat dr Karol Milik . W 1946 r. ustanowiono w Bielawie jedną parafię , z siedzibą przy ul. Wolności . Proboszczem zostaje dotychczasowy proboszcz '' dolnej parafii '' , ks. Adolf Sznip ( 1946 - 1949 ) . W parafii trwają przygotowania do pierwszej wielkiej uroczystości parafialnej , jaką jest Pierwsza Komunia Św. W dniu 16 VI 1946 r. uroczystą Mszę św. z tej okazji celebruje proboszcz , ks. Adolf Sznip . W pierwszych powojennych latach napływa do miasta duża ilość Polaków , chcąca zamienić dotychczasowy rolniczy byt na nowy , robotniczy . Od 1946 r. następuje wysiedlenie mieszkających tu Niemców . Do 1948 r. z Bielawy wyjechało ponad 18 tys. mieszkających tutaj dotąd mieszkańców narodowości niemieckiej . W 1947 r. do Niemiec wyjeżdża też proboszcz tej parafii ks. Mutke . Kaplicą opiekują się mieszkające tu niemieckie siostry zakonne . W 1948 r. one też wyjeżdżają do Niemiec . Już w 1946 r. proboszcz parafii w Bielawie , ks. Adolf Sznip rozpoczyna pierwsze starania o przejęcie stojącego na Placu Kościelnym kościoła ewangelickiego , widząc , że setki Niemców wyznania protestanckiego wyjeżdża do Niemiec . Mieszkająca w mieście nieliczna już grupa protestantów ma swoją kapliczkę w szpitalu św. Elżbiety przy ul. Wolności. Większość wyjeżdżających Niemców osiedla się w pobliżu miejscowości Lingen . Czyniąc starania o przejęcie kościoła miał na uwadze zabezpieczenie go przed dewastacją i kradzieżą . Jego działania okazały się bezskuteczne . W 1948 r. na mocy dekretu , ks. Infułat dr Karol Milik dzieli jedną parafię w Bielawie na dwie . Dolna parafia z siedzibą przy ul. Wolności , z dotychczasowym proboszczem, ks. A. Sznipem , oraz górną z siedzibą przy ul. Słowiańskiej .
Dekretem papieskim nowa parafia została nazwana parafią p.w. Św. Ducha . Pierwszym proboszczem nowej parafii został ks. Tadeusz Łącki ( 1948 - 1949 ). W 1949 r. ks. Tadeusz Łącki zostaje aresztowany przez Służbę Bezpieczeństwa . Do listopada 1949 r. tj. do czasu powołania nowego proboszcza czynności religijne wykonują księża z dolnej parafii . Od listopada 1949 r. nowym proboszczem zostaje ks. Paweł Nieużyła ( XI 1949 - IX 1952 ) . Uchwałą władz państwowych z nowym rokiem szkolnym w 1951 r. wycofano naukę religii ze szkół . Od 7 IX 1952 r. nowym proboszczem zostaje ks. Zygmunt Wiszniewski . W tym trudnym okresie w pracy duszpasterskiej pomagają mu :
- ks. Bonawentura Boryczko
- ks. Jan Jakub Drab
- ks. Karol Gargulski
- ks. Alfons Jurkiewicz
- ks. Władysław Łętowski
- ks. Stanisław Majocha
- ks. Jan Myjak
- ks. Jan Słomka
- ks. Henryk Sobolik
Lata pięćdziesiąte to okres stalinizmu , ochłodzenie stosunków państwo - Kościół . Wierni mieli problemy z uczestnictwem w uroczystościach kościelnych , nie chcąc narazić się na szykany w pracy .Często chrzcili swoje dzieci w innych parafiach . Wysiłek działaczy komunistycznych mających na celu odciągnięcie ludzi od Kościoła przyniósł pewien efekt . Na lekcje religii e szkołach podstawowych uczęszczało nieco ponad 70 % dzieci , a w szkołach średnich tylko 15 % uczniów . Wskaźniki te nie zachwycały , lecz pomimo tego księża nie ustawali w pracy duszpasterskiej . W całym kraju trwają przygotowania do uroczystości tysiąclecia państwa polskiego . Bielawa przygotowuje się do przyjęcia repliki cudownego obrazu z Jasnej Góry. 1 VIII 1964 r. ulice przystrojone kwiatami , w bramach budynków ołtarze z wizerunkiem Matki Boskiej . Około godz. 16.00 , od strony Ostroszowic pod honorową eskortą jedzie w kierunku Bielawy replika jasnogórskiego obrazu . W czerwcu 1965 r. z powodu podeszłego wieku oraz choroby proboszcz , ks. Zygmunt Wiszniewski zostaje przeniesiony w stan spoczynku i zamieszkuje na drugim piętrze budynku plebani przy ul. Słowiańskiej . W sierpniu 1965 r. nowym proboszczem zostaje ks. Stanisław Urbański ( 1965 - 1968 ) . Nowy proboszcz , nowy gospodarz . Nowy proboszcz zauważył , że kaplica nie może pomieścić wszystkich chętnych do uczestnictwa w nabożeństwach , że wielu z nich bierze udział w Mszach św. w dolnej parafii . Postanawia wykonać prace remontowe mające na celu zwiększenie miejsca dla wiernych wewnątrz kaplicy . Nakazuje wybić w ścianach kaplicy otwory celem zainstalowania nowych drzwi , zwiększając w ten sposób funkcjonalność obiektu . Podejmuje decyzję o budowie nowego ołtarza . Zwiększa również do sześciu ilość odprawianych nabożeństw . Działania te pozwalają na tymczasowe rozładowanie tłoku w kościele . Wyż demograficzny niesie z sobą potrzebę zaangażowania do lekcji religii sióstr zakonnych . Wikary , Jan Jakub Drab angażuje do pracy dwie siostry augustianki tj. siostrę Martę z dolnej parafii i siostrę Janinę z Dzierżoniowa . Z okazji Tysiąclecia państwa polskiego proboszcz postanawia wybudować grotę z kamienia ku czci Najświętszej Marii Panny , jako skromny , ale wiele mówiący pomnik chrześcijaństwa mieszkańców miasta i narodu polskiego . W tym roku poświęcono nowy ołtarz z kamienia i nową ambonę . Widząc ciasnotę w kościele proboszcz ks. Stanisław Urbański rozpoczyna działania mające na celu przejęcie pustego , niszczejącego i dewastowanego byłego kościoła ewangelickiego na Placu Kościelnym ( wówczas Plac Obrońców Stalingradu ) . W tym okresie kościół ten podlegał pastorowi ewangelickiemu ze Świdnicy , który do tego projektu ustosunkował się negatywnie . Proboszcz kontaktował się w tej sprawie z biskupem Wandałą w Warszawie . Otrzymał w tej sprawie poparcie Biskupa Pawła Latuska . Jak na razie skończyło się na dobrych intencjach . A kościół na Pl. Kościelnym stał i niszczał dewastowany tak przez mieszkańców miasta . Dzięki staraniom księdza proboszcza Mazura z Ostroszowic udało się uratować kościelne ławki oraz wspaniałą ambonę , przenosząc je do kościoła w Owieśnie .
Pod koniec 1966 r. szanowany i lubiany przez parafian wikary ks. Jan Jakub Drab zostaje przeniesiony na parafię we wsi Stolec . Nowym wikarym zostaje ks. Witold Sidor - Piołowski, kapłan pełen energii i zapału . Celem dla niego było odzyskanie dla potrzeb religijnych niszczejącego kościoła . Wielokrotnie w tej sprawie przebywał w Kurii Metropolitarnej , spotykał się z pastorami ewangelickimi , pisał do władz pisma . Przede wszystkim rozmawiał , rozmawiał i jeszcze raz rozmawiał . Udało mu się uzyskać zgodę pastora ewangelickiego ze Świdnicy na użytkowanie kościoła w zamian za jego remont . A kościół stał i niszczał . Z okazji Tysiąclecia państwa polskiego wielką uroczystością rodzinną , a zarazem duchowym przeżyciem była rodzinna peregrynacja repliki obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej . Przez wiele miesięcy po parafii krążyła replika obrazu , a w rodzinach , gdzie gościła było święto radości i modlitwy . W 1966 r. odremontowano sale katechetyczne , korytarze , zakrystię , mieszkania księdza wikariusza i proboszcza . W roku szkolnym 1966 - 1967 do nauczania religii zaangażowano trzy siostry zakonne : siostrę Janinę i siostrę Krystynę z Dzierżoniowa oraz siostrę Różę z Dzierżoniowa . W 1967 r. , podczas wizytacji parafii przez ks. dr Turkowskiego praca sióstr zakonnych została wysoko oceniona w zakresie nauczania religii . W efekcie wizytacji siostra Krystyna została wytypowana do przeprowadzenia pokazowej lekcji religii podczas diecezjalnego zjazdu katechetycznego we Wrocławiu . W 1967 r. rekolekcje wielkopostne prowadził znany zakonnik jezuicki , ojciec Opacz . Pomimo doniosłości nauk religijnych frekwencja wiernych na rekolekcjach była słaba . W tym samym roku zostaje odnowiona elewacja kaplicy przy ul. Słowiańskiej . 7 V 1968 r. nowym proboszczem zostaje długoletni wikariusz z parafii Św. Bonifacego we Wrocławiu , ks. Marian Praga ( 1968 - 1982 ) . W dniu 2 II 1969 r. podczas uroczystej Mszy św. poświęcono nowy ołtarz i po raz pierwszy została odprawiona Msza św. , podczas której kapłan był twarzą do wiernych . Podczas Mszy św. w dniu 2 IV 1969 r. zapowiedziano zakup nowych dzwonów . W czasie uroczystości Bożego Ciała poświęcono nowy dzwon . Zapowiedziano również zakup dalszych nowych dzwonów . W styczniu 1970 r. zamówiono nowe organy . 23 III 1970 r. po długotrwałej chorobie umiera w bielawskim szpitalu długoletni proboszcz parafii ks. Zygmunt Wiszniewski . 31 III 1970 r. odprawiono Mszę św. w intencji zmarłego , którą koncelebrował ks. biskup Andrzej Wronka . Po Mszy św., trumna ze zwłokami została przewieziona w rodzinne strony zmarłego, do Jarosławia . 28 V 1970 r. podczas uroczystej Mszy św. ks. biskup Andrzej Wronka poświęca nowe organy . Podczas mszy na organach grał ich wykonawca , mistrz Jan Cynar z Wrocławia . Ksiądz proboszcz Marian Praga w dalszym ciągu czyni starania o przejęcie niszczejącego kościoła ewangelickiego na Placu Kościelnym . Również stan techniczny kaplicy przy ul. Słowiańskiej wymaga remontu. W 1971 r. położono w kaplicy nową posadzkę, założono nową instalację elektryczną , zradiofonizowano , zainstalowano i pomalowano nowe ławki . Założono również boazerię na ścianach . Na ścianie w prezbiterium umieszczono nowy krzyż , który poświęcono podczas uroczystej Mszy św. w dniu 27 IX 1971 r. , którą koncelebrował ksiądz Arcybiskup Henryk Gulbinowicz z Wrocławia . 23 X 1971 r. poświęcono nowy ołtarz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy . W listopadzie 1972 r. Rada Miejska w Bielawie podjęła doniosłą w skutkach decyzję gdyż przekazano w użytkowanie parafii zdewastowany kościół ewangelicki na Placu Kościelnym w Bielawie. Nareszcie , po tylu latach starań . Radość wiernych i księży z parafii była przeogromna. Każdy zdawał sobie sprawę , ile pracy trzeba włożyć , aby kaplica mogła być użytkowana zgodnie z przeznaczeniem . Jak duże nakłady finansowe trzeba włożyć , aby przeprowadzić niezbędne do funkcjonowania kościoła prace remontowe . ksiądz proboszcz Marian Praga apeluje do wiernych z prośbą o wszelką pomoc , tak finansową , jak i rzeczową . Mieszkańcy miasta deklarują bezpłatną pracę , rzemieślnicy materiały budowlane i fachowość . Pomimo konieczności wykonania wielu prac remontowych ksiądz proboszcz podejmuje decyzję , aby pasterka w 1972 r. odbyła się w tym właśnie kościele . Uroczystą Mszę św. pasterkę celebruje biskup wrocławski , ksiądz Wincenty Urban . Organy zastępuje orkiestra dęta zakładów '' Bielbaw '' . Mocą dekretu papieskiego z dnia 25 I 1973 r. nadano kościołowi prawo odpustu w uroczystość Bożego Ciała , i takie też miano otrzymał nowo przejęty kościół. ( Uroczystość Bożego Ciała , czyli Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej po raz pierwszy w Polsce była obchodzona w Krakowie w 1320 r. , a uroczystą procesję prowadził wówczas biskup krakowski Nankier . W Europie uroczystości zainicjowano w Kolonii w Niemczech w latach 1265 - 1275 ) . Od tego momentu parafia składała się z dwóch kościołów : '' Św. Ducha '' i '' Bożego Ciała ''. w kościele . W pierwszej kolejności rozpoczęto remont wieży kościelnej i dachu , który zakończono w październiku 1974 r. W marcu 1974 r. przystąpiono do wymiany belek i słupów oraz podłogi , założono też nową instalację elektryczną .
23 V 1976 r. podczas uroczystej Mszy św. celebrowanej przez biskupa wrocławskiego Henryka Gulbinowicza poświęcono nowe prezbiterium . Cały świat oczekuje wyboru nowego papieża. 16 X 1978 r. kardynał Felici Perigle z balkonu bazyliki św. Piotra w Rzymie ogłasza , że nowym papieżem zostaje Polak , kardynał Karol Wojtyła . Przybrał on imię Jan Paweł II . Pierwszą pielgrzymkę do Ojczyzny Ojciec Święty odbył w dniach 2 - 10 VI 1979 r. 16 XII 1979 r. biskup wrocławski dr Wincenty Urban poświęca nowe organy , wykonane przez mistrza Feliksa Rączkowskiego . Prace remontowe w kościele trwają nadal , z dnia na dzień świątynia pięknieje w oczach . W dniu 18 I 1981 r. w kościele Bożego Ciała odbył się koncert kolęd w wykonaniu chóru z Wrocławia , co spotkało się z owacją wiernych . 1 III 1981 r. podczas uroczystej Mszy św. biskup wrocławski dr Wincenty Urban poświęca rzeźby Chrystusa Ukrzyżowanego , Matki Bożej i św. Jana . Cały świat pogrążył się w smutku w dniu 13 V 1981 r. , kiedy to dokonano zamachu na Ojca Świętego . Zamachowcem był kurdyjski ekstremista , Ali Agca . Po wielu latach Ojciec Święty podczas wizyty w celi zamachowca w Rzymie przebaczył mu i prosił cały świat o wybaczenie mu , gdyż .. nie wiedział , co czyni . Jak by tego było mało dnia 28 V 1981 r. umiera prymas Tysiąclecia , kardynał Stefan Wyszyński . Kaplice w całym kraju pełne są wiernych , modlących się o powrót do zdrowia papieża jak również w intencji zmarłego prymasa . 31 V 1981 r. rozpowszechniano w parafii urzędowe pismo stolicy apostolskiej , wydane w języku polskim , '' L , Observatore Romano '' . W lipcu 1981 r. rozpoczęto malowanie wnętrza kościoła Bożego Ciała , zamówiono też nowe witraże i zegar na wieżę kościelną . 25 VIII 1981 r. w parafii odbywa się wielka uroczystość . Z okazji 25 -lecia pracy kapłańskiej księdza proboszcza Mariana Pragi , uroczystą Mszę św. celebruje ks. kardynał Władysław Rubin . W tym okresie Polska jest miejscem niepokojów społecznych , trwa spór '' Solidarności '' z władzą o prawo robotników do godnego życia . 25 X 1981 r. na miejscowym stadionie sportowym Jego Eminencja ksiądz prof. Wincenty Urban podczas uroczystej mszy św. poświęca sztandar '' Solidarności '' zakładów Bielbaw .
Sytuacja polityczna w kraju jest dla mieszkańców Polski jasna . Prędzej czy później musi dojść do konfrontacji między władzą a '' Solidarnością '' . I stało się , 13 XI 1981 r. zostaje ogłoszony stan wojenny . W obozach dla internowanych zamknięto wielu działaczy związkowców oraz dość liczną grupę księży , w tym kapelana ''Solidarności '' , księdza Jerzego Popiełuszkę . Proboszcz parafii ks. Marian Praga ciężko choruje , umiera w klinice we Wrocławiu w dniu 27 I 1982 r. o godz.15.00 . Po Mszy św. w intencji zmarłego ciało zmarłego przewieziono do grobowca rodzinnego w parafii Czyżowo Szlacheckie w diecezji sandomierskiej . Nowym proboszczem zostaje brat zmarłego , ks. Henryk Praga wyświęcony 28 VI 1964 r. we Wrocławiu . Kontynuuje on dzieło swojego poprzednika brata , prowadząc dalsze prace remontowe w kościele Bożego Ciała . 18 IX 1983 r. mieszkańcy Bielawy uczestniczą w uroczystości poświęcenia nowego Domu Parafialnego parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Uroczystą Mszę z tej okazji celebruje kardynał Henryk Gulbinowicz . Nowy obiekt otrzymał imię Papieża - Polaka . 13 XII 1983 r. cały Dolny Śląsk okrywa się żałobą , po długiej chorobie umiera biskup wrocławski ks. Wincenty Urban .
Parafianie pamiętali o zmarłym niedawno proboszczu , księdzu kanoniku Marianie Pradze . Podczas pasterki w 1983 r. w obu kościołach poświęcono pamiątkowe tablice ku jego czci ufundowane przez parafian . 28 IV 1985 r. w parafii rozpoczęły się misje święte zakończone poświęceniem krzyży misyjnych , drewnianego przy kaplicy przy ul. Słowiańskiej oraz metalowego na Placu Kościelnym . W uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny podczas uroczystej Mszy św. poświęcono figurkę Matki Bożej ufundowaną przez małżeństwo Stefanię i Mariana Taranek . W 1989 r. przystąpiono do pokrywania blachą miedzianą kościoła Bożego Ciała na Placu Kościelnym . Ksiądz proboszcz czynił starania o przejęcie od władz miejskich obiektu po nieczynnym kinie '' Słowianin ''. Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 31VIII 1989 r. budynek ten został przekazany do zagospodarowania na cele katechetyczne , obiekt wymagał wykonania wielu prac remontowo - budowlanych celem adaptacji dla potrzeb katechetycznych . Prace remontowe w kościele Bożego Ciała dobiegały końca . 29 X 1989 r. podczas uroczystej mszy św. celebrowanej przez kardynała Henryka Gulbinowicza poświęcono kościół . Skromność środków finansowych nie pozwoliła na wykonanie prac remontowych w kościele Św. Ducha. Po zakończeniu remontu kościoła Bożego Ciała przystąpiono do prac remontowo - zabezpieczających w kaplicy przy ul. Słowiańskiej . Zabezpieczono specjalną folią witraże przed działaniem czynników atmosferycznych, a zamiast kotłowni węglowej zainstalowano ogrzewanie gazowe . Postawiono nowe ogrodzenie wokół kościelnej posesji. Założono zabezpieczenia i alarmy przed złodziejami i wandalami . Na początku 1994 r. mieszkańcy Bielawy przygotowują się do ponownego przyjęcia repliki obrazu jasnogórskiego . 3 IV 1994 r. od strony Ostroszowic , z parafii św. Jadwigi pod honorową eskortą przybywa do miasta replika cudownego obrazu . Wraz z proboszczem obraz wita biskup wrocławski ks. Jan Tyrawa . Po powitaniu obraz umieszczono na ołtarzu głównym kościoła Bożego Ciała , a mszę koncelebrował i wygłosił homilię biskup Jan Tyrawa . 25 II 1996 r. w parafii rozpoczęły się rekolekcje wielkopostne prowadzone przez księdza Tadeusza Gniewka z Tarnowa .
Cieszyły się one dużym zainteresowaniem parafian . Oba kościoły służą wiernym w zaspokajaniu potrzeb religijnych i duchowych . Proboszczowi w pracy duszpasterskiej pomaga wikariusz ks. Grzegorz Góra wyświęcony w dniu 17 V 1997 r. Bez względu na pogodę słyszymy bicie dzwonów w kaplicy przy ul. Słowiańskiej , a jest ich trzy , noszą imiona Józef , Maria i Wojciech . Dzwoniąc na Anioł Pański wzywają wiernych do modlitwy . Przykro jest , że dzwony te są uruchamiane ręcznie, ksiądz proboszcz czy to zimno , czy też ciepło ręcznie pociąga za linę, a my podziwiamy jego dźwięki . Należałoby w trybie pilnym zakupić mechanizm zegarowy uruchamiający dzwony . Inną poważną potrzebą jest wykonanie remontu balkonu II piętra balkonu w kościele Bożego Ciała , gdyż jego stan techniczny nie pozwala na korzystanie z niego przez wiernych . W obu kościołach na organach po mistrzowsku gra siostra Barbara . W 2002 r. z wizytą duszpasterską przebywał w parafii Jego Eminencja kardynał Henryk Gulbinowicz . Aktualnie w parafii mieszka ponad 7. 300 mieszkańców . Parafianie z przykrością patrzą , że kościół Bożego Ciała nie jest tak eksponowany jako ciekawy zabytek architektury miasta , jak '' kościół dolny ''. A wystarczyłoby go oświetlić nocą , widać władze miejskie zapomniały o tym . A kościół Bożego Ciała na Placu Kościelnym jest starszy o 143 lata od kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny usytuowanego przy ul. Wolności . W 2004 r. parafia przygotowuje się do potrójnej uroczystości : 75 - cio lecia kościoła Św. Ducha w Bielawie przy ul . Słowiańskiej oraz 40 - tej rocznicy święceń kapłańskich i 70 - tej rocznicy urodzin księdza proboszcza Henryka Pragi ( ur. 8 VII 1934 r. w Wólce Chrapatowskiej ). 16 czerwca 2009 r. biskup świdnicki Ignacy Dec dokonał zmian w Parafii. W miejsce jednej parafii powołano dwie. Dotychczasowy proboszcz, ks. Henryk Praga został odwołany z funkcji proboszcza i ustanowiono go rezydentem parafii. Nowym proboszczem parafii św. Ducha został ksiądz Krzysztof Pełech, były wikariusz parafii WNMP w Bielawie, a ostatnio proboszcz parafii św. Bartłomieja Apostoła w Topoli. Proboszczem nowo utworzonej parafii p.w. Bożego Ciała w Bielawie został ksiądz Cezary Ciupiak, dotychczasowy proboszcz parafii św. Mikołaja w Jaszkowej Górnej. Obecnie trwa ustanawianie struktur organizacyjnych nowej parafii.
Opracował :
Kazimierz Aftanas - wrzesień 2004 r., aktualizowano 27.07.2009 r.
PODZIĘKOWANIE
Wyrażam głęboką wdzięczność autorom publikacji o dziejach i historii obiektu sakralnego przy ul. Słowiańskiej. Nie jest to tylko historia Kościoła pod wezwaniem Ducha Świętego, ale przede wszystkim jest to historia ludzi, którzy tworzyli
- Żywy Kościół - wspólnotę katolicką pragnącą wielbić Boga w tej '' górnej '' części Bielawy. Historia Parafii nie jest długa, bo w tym roku 7 października we wspomnienie Matki Bożej Różańcowej minie 80 lat od poświęcenia świątyni,
a erygowanie Parafii pod wezwaniem Ducha Świętego nastąpiło dopiero w 1948 r., ale dzieje tej części ziem Dolnego Śląska są bardzo ciekawe i warte upamiętnienia, aby nie poszły w zapomnienie. Dlatego bardzo dziękuję tym wszystkim, którzy pragną zachować i przekazać innym wiedzę i historię o naszym kościele powszechnie zwanym '' kościółkiem '', że te fakty, które bardzo często były nieznane opinii publicznej będą mogły być przekazane czytelnikom i wszystkim zainteresowanym historią naszego miasta.
ks. Krzysztof Pełech - proboszcz