Zgodnie z planem strona ma nowy wygląd, niniejszym również poszerzyliśmy działalność usługową o:
- Usługi poligraficzne do formatu A-3
- Ksero kolorowe do formatu A-3
OPRACOWANIA TEMATYCZNE - TESKT BEZ ZDJEC
Rozwijający się ruch turystyczny w Górach Sowich w latach 80-tych XIX w. skłonił członków Towarzystwa Sowiogórskiego w 1885 r. do budowy wieży widokowej na W. Sowie. Kamień węgielny pod budowę wieży położono 20 września 1885 r. Towarzystwo Sowiogórskie z Dzierżoniowa i Walimia podzieliły pomiędzy siebie koszty budowy największej drewnianej wieży widokowej w Górach Sowich . Największymi propagatorami budowy wieży byli : fabrykat Carl Wiesen z Walimia oraz Carl Winkler z Dzierzoniowa. Projektantem i budowniczym był mistrz ciesielski Heubner z Walimia. Uroczystość otwarcia i oddania do użytku nowej wieży odbyła się 18 lipca 1886 r. Kosztowała 3320 marek. Miała 20 metrów wysokości, a betonowa podstawa miała 2 metry. Składała się z 4 kondygnacji, a na szczyt wieży prowadziło 100 schodków. Górna platforma widokowa mogła pomieścić 16 osób. Warunki atmosferyczne panujące w górach poważnie podnosiły koszty eksploatacji wieży. Jesienią 1904 r. postanowiono rozebrać drewniana wieżę i wybudować nową usytuowaną 30 metrów wyżej na północ, na samym szczycie Wielkiej Sowy. Teren pod budowę nowej wieży przekazał hrabia Seidlitz-Sandrecki. Projektantem nowej wieży został Henning. Kosztorys budowlany opiewał na kwotę ok. 18.000 marek. Cała kwote uzyskano ze zbiórek publicznych. W wyniku ogłoszonego przetargu wybrano na wykonawcę firmę Bastanier & George z Lipska. Kamień węgielny pod budowę nowej wieży położono 1 lipca 1907 r. Według projektu wysokość wieży to 25 metrów, średnica na dole wynosi 8 metrów, a u góry 4 metry. Na parterze wieży urządzono izbę pamięci poświęcono kanclerzowi Rzeszy Bismarckowi, patronowi wieży. Jego 90 cm popiersie autorstwa H. Magnussena , odlane w zakładzie galwanoplastycznym w Geislingen/Wuthenberg było główna atrakcją izby. Trzy kolorowe witraże przedstawiające sceny z życia Bismarka dodawały tej izbie osobliwego uroku. Krętymi schodami można było się dostać na kondygnacje widokową z 14 otworami okiennymi. Na najwyższą platformę widokową można było się dostać pokonując następne 21 stopni. Atrakcją wieży był zainstalowany na wieży reflektor acetylenowy, który dawał wspaniały efekt zwany "Ogniem wieży". 24 maja 1906 r. z udziałem miejscowych osobliwości i tysięcy turystów dokonano uroczystego otwarcia wieży. Plac obok wieży przystrojono girlandami i sztandarami. Budowniczy wieży przekazał ja członkom Towarzystwa Sowiogórskiego. Richard Thamm w imieniu członków Towarzystwa podziękować wszystkim dobroczyńcom. Na zakończenie przestawiono spektakl muzyczny, było grilowanie i zabawa. W pierwszym roku wieżę odwiedziło ponad 21 tysięcy turystów. Średnio dziennie wieżę odwiedzało 55 osób. Do września 1939 r. w Górach Sowich oddano 7 podobnych obiektów. W tym wieżę widokową na Górze Parkowej w Bielawie. Po zakończeniu II wojny światowej wieża została nazwana imieniem gen. Władysława Sikorskiego, w 1980 r. zmieniono jej patrona na Mieczysława Orłowicza. Obie nazwy nie przyjęły się. Brak remontu wieży doprowadził do bardzo poważnych zniszczeń. Gmina Pieszyce rozpoczęła działania mające na celu zebranie środków finansowych na jej remont. Przy pomocy ościennych gmin, zakładów produkcyjnych wieża została odremontowana w 100 rocznicę jej powstania. 24 maja 2006 r. odbyła się na Wielkiej Sowie uroczystość oddania jej do użytku po remoncie. Władze Gminy Pieszyce jako gospodarz obiektu doprowadziły oprócz jej remontu do zagospodarowania terenu wokół wieży, zainstalowano monitoring. Poprzez internet można podziwiać ją cały rok. Przez cały rok odwiedza ją bardzo duża ilość turystów z wielu krajów Europy.